هر ساله در روز ۱۷ مرداد که به مناسبت شهادت شهید «محمود صارمی» در مزار شریف، به روز خبرنگار در کشور نامگذاری شده است، شاهد ارسال سیل پیام های تبریک به سوی خبرنگاران و مراسم کوچک و بزرگ در کشور هستیم. روابط عمومی سازمان ها و شرکت ها در مسابقه ای بزرگ، برای ارسال پیام و تبریک و هدایا برای خبرنگاران شرکت می کنند. اما اغلب این یادبودها و یادداشت ها و مراسم از سوی خبرنگاران حرفه ای با بی اعتنایی روبرو می شود. در این مطلب ضمن بررسی عوامل اصلی این امر، به نیازهای واقعی خبرنگاران حرفه ای به جای تبریک و تشکر پرداخته شده است.

بیش از یک دهه است که به یادبود شهادت خبرنگار شهید «محمود صارمی»، ۱۷ مردادماه روز خبرنگار نامگذاری شده است. این روز قرار است یادآور همه ارزش هایی باشد که خبرنگار شهید، و بسیاری فعالان عرصه اطلاع رسانی دیگر، جان و یا آزادی خود را در راه آن از دست داده اند.

ارزش هایی که روز خبرنگار را برای همه ویژه کرده است، همین ارزش های بالای انسانی فعالیت خبر رسانی و مسئولیت های بزرگی است که بر دوش خبرنگاران و رسانه ها قرار دارد.

شاید برای بسیاری از کسانی که به طور حرفه ای در رسانه ها مشغول باشند روز ۱۷ مرداد، روزی باشد همچون روزهای دیگر، در واقع همانگونه که پرستاران عزیز کشور در روز پرستار به فعالیت های حرفه ای خویش مشغولند و یا آتش نشانان فداکار در روز آتش نشان، خبرنگاران حرفه ای نیز در این روز مشغول فعالیت حرفه ای خبر رسانی و اطلاع رسانی هستند. اما تفاوت این روز با سایر روزها برای خبرنگاران، سیل تبریکات و پیامهای متعددی است که برای فعالان رسانه ارسال می شود.

اکثر این پیامهای تبریک هدفی ندارند جز اینکه صادر کننده پیام در این روز از قافله تبریک ها عقب نمانده باشد ولی اکثر این پیام ها از سوی خبرنگاران حرفه ای نادیده گرفته می شود و یا با لبخندی تلخ از کنار آنها می گذرند. حتی هدایا یا یادبودهایی که در این روز از طرف برخی سازمان ها و روابط عمومی برای خبرنگاران ارسال می شود نیز، اغلب بازتاب خوبی در بین خبرنگاران حرفه ای نداشته و ندارد. البته هستند خبرنگاران غیر حرفه ای که برای دریافت هدایایی در این روز، حاضرند از این سازمان به آن سازمان بروند و در مراسم مختلف حضور پیاد کنند. اما دلیل اصلی این عدم ارتباط سازی واقعی روابط عمومی ها با خبرنگاران حرفه ای در کشور چیست؟

به باور من دلیل این عدم انعکاس مناسب فعالیت روابط عمومی ها در روز خبرنگار، عدم صداقت آنهاست، عدم صداقت در گفتار، عدم صداقت در پندار و همینطور عدم صداقت در رفتار. چگونه می توان پیام تبریک روز خبرنگار و ارزشگذاری به فعالیت های جریان آزادانه خبر را از طرف سازمان و یا شرکتی باور کرد که در طی سال هیچگونه همکاری و تعمال صمیمانه و یا داوطلبانه ای را با اهالی رسانه نداشته است، در کار آنها سنگ اندازی کرده است، از ارائه اطلاعات صحیح به آنها خودداری کرده است، پاسخگوی رسانه ها نبوده است و یا حتی تلاش کرده اطلاعات غیر واقعی را از طریق رسانه ها به افکار عمومی جامعه منتقل کند؟

 

در واقع بهترین اتفاقی که می تواند اهالی حرفه ای رسانه را در این روز خوشحال کند رویدادهایی از این دست هستند:

  • کمی تعامل بیشتر سازمان ها و ارگان ها با خبرنگاران به عنوان چشم و گوش جامعه و افکار عمومی
  • عدم تبعیض و تمایز در نگاه به خبرنگاران و رسانه ها
  • عدم نگاه ابزاری به خبرنگاران 
  • عدم تلاش برای محدود کردن فعالیت های خبری رسانه ها در چهارچوب رسالت و وظایف عرف خبرنگاری
  • استقبال از انتقاد و نگرش های متفاوت خبرنگاران با سازمان و یا شرکت
  • عدم تلاش برای خرید خبرنگاران با ابزار مختلف
  • احترام ویژه به خبرنگار به عنوان نماینده افکار عمومی
  • کمی همکاری بیشتر با خبرنگاران برای کسب اطلاعات صحیح

 

امیدواریم این روز مهم در جامعه رسانه ایران، هرساله سرآغاز بررسی روند تعامل سازمان ها و شرکت های ایران با خبرنگاران و ارزیابی میزان همراهی آنان با با روشنگری و جریان آزاد اطلاعات باشد، روزی که همه بدانیم یادبود در خور و فاخر این روز، به تبریک صرف نیست و ارزشگذاری ویژه آن در شناساندن ارزش ها و رسالت فعالیت ارزشمند خبرنگاران به جامعه و فراهم کردن شرایطی برای تسهیل فعالیت های خبرنگاران حرفه ای است.

از این جهت ما نیز  در تیم آژانس رسانه «اخبار رسمی»، ضمن تبریک این روز به همه اهالی رسانه، امیدواریم بتوانیم با فعالیت هایی که به تازگی در این عرصه و با همکاری جمعی از اهالی رسانه آغاز کرده ایم، نقش مهمی در ارتقاء جایگاه حرفه خبرنگاری، شفافیت رسانه ای، حرفه ای گری و تعامل بهتر سازمان ها و شرکت های ایرانی با خبرنگاران و رسانه ها ایفا نماییم.